“Waar denk je aan als ik achtentwintig zeg?” was mijn vraag aan menig TCM lid afgelopen zondag, na de slotrit op het terras bij Den Heuvel. Dit waren een paar antwoorden:

  • De materiaalfreak onder de leden riep meteen: “28 inch, mijn wielmaat”
  • De meer gefortuneerde van het stel: “28 inch diagonaal, is een van de kleinere TV’s die ik thuis heb staan”
  • De Bavaria man kwam met: “28 glazen, is net geen drie meter bier”
  • Iemand van groep 16: “is het 1928, het geboortejaar van ons oudste lid misschien?”
  • “Nee”, riep haar metgezel, “28 jaar is de leeftijd die we allemaal zouden willen zijn”.
  • “28 kilo”, riep haar overbuurvrouw. Ik weet niet of dat op het gewicht van haar elektrische fiets sloeg, of op haar overgewicht. Dat kon ik in het rumour niet meer opmaken

Tenslotte waren er twee, Hans en Marin, die eensluidend, en naar mijn mijn menig het juiste antwoord gaven: “28 km per uur”.  Dat is namelijk de gemiddelde snelheid van Groep 28. Hard genoeg voor een goede training, maar ook weer niet zo snel dat je daar alles voor moet laten, en geen zondag kan missen.

Blijkbaar weten te weinig mensen de voordelen van Groep 28. Het gehele jaar is de opkomst mager, net zoals afgelopen zondag: Hans, Marin en ondergetekende. Nadat we de eerste 20 km als wagonnetjes achter groep 30  (die zich af en toe zich groep 36 waanden) puften, besloten we dat dit tempo net iets te hoog was, en vervolgden we gedrieen onze weg. Het werd echter geen plezierige slotrit maar een heuse Calvarietocht. De laatste 40 km hadden we windkracht 4 tegen, en maar 2 (afgetrainde dus smalle) ruggen om je achter te verschuilen. Uitgeput arriveerden we als laatste groep bij Den heuvel, smachtend naar de verlossing in de vorm van suiker en kroketten broodjes.

Daarom vraag ik (niet voor mezelf maar voor een vriend): Help! Wie komt komend jaar Groep 28 versterken? Ik ga er vanuit als ik volgend jaar bij de openingstocht weer de vraag stel wat 28 betekent, dat ik minimaal 8 maal hetzelfde antwoord krijg: km per uur

 

Ruud

 

PS. In het huidige MeToo en Woke tijdperk, voel ik me verplicht te melden dat alle anonieme personen fictief zijn