Het is een mooi kluppie, daar op de oprit bij Zaal van den Heuvel. Allemaal mountainbikeliefhebbers.
Op naar de hei voor de kennismaking en de eerste oefeningen:
‘Wie het laatste bij de eindstreep is, die wint’.
Dat biedt hoop want ik ben niet de snelste fietser. Ik zet mijn voet op het pedaal en zjoefff, driekwart van het parcours schiet onder mij vandoor. Ben ik toch één van de eersten, maar nu is dat duidelijk niet de bedoeling. De opdracht is om zo langzaam mogelijk van de ene kant van het parcours naar de andere kant te komen en daarbij komt het aan op balans. Op balans en één zijn met je fiets. Onnodig om te vermelden dat ik nog een hoop heb te leren.
Maar daarom ben ik hier, bij de mountainbike-clinic ‘Start2Bike’. 4 zaterdagen op een rij leidt Toine Raaijmakers ons in in de wereld van het mountainbiken. Sommigen van ons zijn al bekend met het biken, anderen hebben net een fiets aangeschaft en weer anderen nemen deel om hun techniek bij te schaven. Wat ook je doel mag zijn, voor iedereen is er ruimte voor uitdaging, voor vragen en voor advies. En niet alleen door Toine. We maken kennis met Timmo, Dick en Boudewijn en met hun passie voor mountainbiken, zeer veel passie.
We leren hoe belangrijk balans op de fiets is en we ontdekken, tenminste ik, hoe moeilijk dat is. Maar balans helpt je bij bochtjes, bij afdalingen en bij klimmen. En daarbij komt het er dan ook nog op aan dat je je gewicht goed op de fietst verplaatst, meer naar voren of juist meer naar achteren. Techniek, daar komt het op aan of je nu naar boven stoempt, naar beneden suist of door de bochten slingert.
En regelmatig een demonstratie, hoe het wél moet. Deze keer door Boudewijn een bochtendemonstratie. En dan wij door de bochtjes, steeds een beetje sneller en ook nog letten op: ‘los op de fiets, iets erboven, niet als zoutzak, dansen, salsadansen op je fiets’ En zo slingeren we door de Mierlose bossen. Over dansen gesproken, de laatste zaterdag zelfs limbodansen onder de takken door.
Leuk ook om tijdens het fietsen mensen te leren kennen die ieder een eigen doel voor ogen hebben. Voor één specifiek doel heb ik extra bewondering: deelname aan de 7 daagse off-road tocht van de Vogezen naar het Drielandenpunt. Doel van deze tocht is om via sponsorgeld geld in te zamelen voor het onderzoek naar de ziekte van Duchenne. De deelnemers aan deze tocht heten de Duchenne Heroes. Natuurlijk hebben we als groep deze deelnemer gesponsord.
Na de laatste clinic is er een afsluiting met koffie en een certificaat voor iedere deelnemer. Helaas was ik daar niet bij. Bij de laatste afdaling ging het mis, tenminste dat heb ik zo achteraf gehoord, ikzelf heb die niet bewust meegemaakt, de rit in de ambulance des te meer. Uiteindelijk gelukkig niks aan de hand, niet in de laatste plaats dankzij het alerte optreden van de begeleiding.
Maar inmiddels zit mijn eerste ritje er weer op. Rustig aan gedaan en het ging goed. Volgende week gaan we nog een keer een tocht maken, onder begeleiding van Toine. Dan zijn we er weer, dat mooie kluppie op de oprit bij den Heuvel.
Tot slot, Toine, Timmo, Dick en Boudewijn bedankt voor het delen van jullie ervaring en passie. Het is besmettelijk, maar ongevaarlijk (als je tenminste niet valt).
Anita